ανάδευτος

-η, -ο

αυτός που δεν αναδεύτηκε, δεν αναταράχτηκε.

[ΕΤΥΜΟΛ. < *αναδευτός < αναδεύω. Η στερ. σημασία προήλθε από τον αναβιβασμό τού τόνου].